Ondergedompeld in de natuur: Yacutinga Eco Project
Door: Siegrun
Blijf op de hoogte en volg Henry en Siegrun
15 Juni 2014 | Argentinië, Puerto Iguazú
Zondag, 15 juni 2014 : van Puerto Iguazu naar Yacutinga eco-reservaat. Half bewolkt bij 25 graden
We staan op rond een uur of 9 en gaan ontbijten. Ik heb heerlijk geslapen, maar Henry vertelt over zijn nachtmerrie dat wij iemand aangereden hadden die ze daarna bij ons in bed legden. Blijkbaar heeft de rit in Sao Paulo meer indruk gemaakt dan eerst gedacht. Dan onze spullen bij mekaar zoeken, want vandaag vertrekken we naar onze volgende bestemming : Yacutinga eco-reservaat. Om onze koffer dicht te krijgen moeten we onze kleren weer even goed opvouwen, want "onze kleerkast" was niet meer zo opgeruimd als toen we thuis vertrokken.
Om 10 uur zijn we uitgecheckt en hebben we nog wat tijd voor een wandeling in de buurt. We stuiten op een dorpje van de Guaraní, waar we onder begeleiding van een jongeman, Rafaël genaamd, een rondleiding krijgen. Het stelt allemaal niet zoveel voor, Rafael spreekt alleen Spaans en de prijs die hij vraagt is niet echt in verhouding met wat je ervoor terugkrijgt, maar we gunnen het hem graag. We wandelen langs de hutjes van de locale bevolking en zien her en der spelende kinderen. Dankzij mijn telelens kan ik leuke foto's maken zonder al teveel op te vallen. Na een halfuurtje staan we alweer aan de ingang van het dorp. We bedanken Rafaël en maken nog een wandeling langs de andere lodges. Er is weinig volk op de been en daarom blijven we maar wijselijk op de grote weg.
Tegen een uur of 1 komen we weer bij onze lodge en gaan nog even relaxen aan het zwembad. Het is ondertussen mooi zonnig geworden en in een mum van tijd hebben we onze lange broeken en truien omgeruild voor shortjes en t- shirts.
Om kwart voor 2 staan we klaar aan de receptie om opgehaald te worden door onze taxichauffeur van de vorige dag, maar als hij er om 2 uur nog niet is, begin ik mij toch wat zorgen te maken. De jongeman achter de balie belt het taxibedrijf voor ons op en daar verzekeren ze hem dat de chauffeur onderweg is. Hij is echter niet meer komen opdagen en uiteindelijk zijn we geholpen door een vriend van de receptionist die ons op 't laatste moment komt ophalen. Dat was weer even een stressmomentje ! Zo zie je maar, vliegen we duizenden kilometers en is er niets aan de hand en gaat het mis op een afstandje van niks.
Terwijl we zo zaten te wachten, komen we ook nog in gesprek met een jongeman die zit te eten. Hij is Nederlander en vertelt dat hij hier ook voor het WK is. Alleen was zijn doel om zoveel mogelijk speelsteden aan te doen in de 2 weken die hij hier is en dat betekent dat hij 8 vluchten heeft, maar wel van het ene uiterste van het land naar het andere en ook nog eens op tijdstippen zoals midden in de nacht. Hij spreekt geen woord Portugees of Spaans, is zijn Lonely Planet met zijn route thuis vergeten en heeft al de nodige tegenslagen gehad in de afgelopen dagen. Ik ben in elk geval blij te horen dat er mensen zijn die nog een gekker programma hebben dan wij ! We wensen hem veel geluk en vertrekken dan in een rotvaart naar ons ophaalpunt.
Dat ligt gelukkig op een halve kilometer van de lodge en we komen er precies om half 3 aan, het moment dat we vanaf daar zouden vertrekken (gevraagd werd om er om 2 uur te zijn). We worden vriendelijk onthaald door Diego, de chauffeur en Santiago, onze gids voor de komende dagen. We verontschuldigen ons voor de vertraging, maar ze vinden het niet erg. Ze hadden nog wat extra marge ingecalculeerd.
Vanaf Puerto Iguazu is het nog een 2,5 uur rijden tot Yacutinga. Het is een privaat reservaat dat als doel heeft bij te dragen aan het ecologische behoud van dit gebied. We maken kennis met de 5 andere gasten : Sonja, een van origine Argentijnse vrouw die ondertussen al 30 jaar in Italië woont, een echtpaar uit Frankrijk en een Braziliaans-Spaans koppel. Leuk deze mix van culturen !
De 55 km lange reis naar Yacutinga verloopt vlot. Santiago vertelt veel over het land, de streek en de achtergrond van de lokale bevolking. Aangezien de meerderheid Spaans spreekt, wordt het een beetje een Spaans onderonsje, maar Santiago doet erg zijn best om alles in het Engels te vertalen. We rijden bijna constant parallel aan de Iguazu rivier, komen door het provinciale park, Uruguaí, en het nabijgelegen dorpje Andrecito en de laatste 10 kilometer rijden we door het private reservaat van Yacutinga, waar de wegen zwaar geleden hebben onder de regenval, zwaar onder water staan, onder het bruine slijk zitten en heel der gedeelten weggeslagen zijn.
Aangekomen aan de lodge worden we overweldigd door de schoonheid van deze plek : de lodge is volledig opgetrokken in materialen uit de natuur en ligt te midden van het regenwoud. Buiten ons 7 zijn er geen andere gasten en de stilte overtreft alle verwachtingen. Je zou hier haast beschaamd zijn om geluid te maken. We worden verwelkomd met een drankje en een hapje door Hector en Santiago legt ons uit hoe het hier werkt en hoe het programma van vandaag er verder zal uitzien.
En zo worden we naar onze kamer begeleid, een stijlvol optrekje dat helemaal opgaat in het woud en waar alles draait om duurzaamheid. Zo staat er een speciale zeep die afbreekbaar is en doe je je vuilnis in papieren zakjes. Het enige nadeel is dat het er enorm vochtig en klammig is, de spiegel is helemaal beslagen met condens, maar de houtkachel is alvast aangestoken en binnen een paar uur moet het meeste vocht weg zijn.
Een half uur later worden we weer door Santiago opgewacht voor een presentatie over Yacutinga en wat dit project betekent voor de omgeving. We blijken de eerste gasten te zijn na de sluiting van de lodge afgelopen maand. Helaas ziet ons programma er iets anders uit dan voorzien : door de zware regenval en de overstromingen van de afgelopen tijd (de ergste in de afgelopen 30 jaar) staat het waterpeil nog steeds te hoog en is het niet verantwoord om te gaan kayaken. Spijtig !
Na de presentatie hebben we nog even wat tijd om ons op te frissen voor we om 8 uur aan het diner verwacht worden. We worden getrakteerd op een heerlijk gastronomisch 3 gangen diner, met veel groenten en fruit uit de omgeving. Wat een verwennerij !
Terug op de kamer gekomen is het lekker warm gestookt. Het duurt niet lang voor we erin liggen en in dromenland zijn. We horen de apen nog op ons dak en in de verte de nachtelijke geluiden van het regenwoud maar verder is het muisstil. Wat een geweldige ervaring is dit !
We staan op rond een uur of 9 en gaan ontbijten. Ik heb heerlijk geslapen, maar Henry vertelt over zijn nachtmerrie dat wij iemand aangereden hadden die ze daarna bij ons in bed legden. Blijkbaar heeft de rit in Sao Paulo meer indruk gemaakt dan eerst gedacht. Dan onze spullen bij mekaar zoeken, want vandaag vertrekken we naar onze volgende bestemming : Yacutinga eco-reservaat. Om onze koffer dicht te krijgen moeten we onze kleren weer even goed opvouwen, want "onze kleerkast" was niet meer zo opgeruimd als toen we thuis vertrokken.
Om 10 uur zijn we uitgecheckt en hebben we nog wat tijd voor een wandeling in de buurt. We stuiten op een dorpje van de Guaraní, waar we onder begeleiding van een jongeman, Rafaël genaamd, een rondleiding krijgen. Het stelt allemaal niet zoveel voor, Rafael spreekt alleen Spaans en de prijs die hij vraagt is niet echt in verhouding met wat je ervoor terugkrijgt, maar we gunnen het hem graag. We wandelen langs de hutjes van de locale bevolking en zien her en der spelende kinderen. Dankzij mijn telelens kan ik leuke foto's maken zonder al teveel op te vallen. Na een halfuurtje staan we alweer aan de ingang van het dorp. We bedanken Rafaël en maken nog een wandeling langs de andere lodges. Er is weinig volk op de been en daarom blijven we maar wijselijk op de grote weg.
Tegen een uur of 1 komen we weer bij onze lodge en gaan nog even relaxen aan het zwembad. Het is ondertussen mooi zonnig geworden en in een mum van tijd hebben we onze lange broeken en truien omgeruild voor shortjes en t- shirts.
Om kwart voor 2 staan we klaar aan de receptie om opgehaald te worden door onze taxichauffeur van de vorige dag, maar als hij er om 2 uur nog niet is, begin ik mij toch wat zorgen te maken. De jongeman achter de balie belt het taxibedrijf voor ons op en daar verzekeren ze hem dat de chauffeur onderweg is. Hij is echter niet meer komen opdagen en uiteindelijk zijn we geholpen door een vriend van de receptionist die ons op 't laatste moment komt ophalen. Dat was weer even een stressmomentje ! Zo zie je maar, vliegen we duizenden kilometers en is er niets aan de hand en gaat het mis op een afstandje van niks.
Terwijl we zo zaten te wachten, komen we ook nog in gesprek met een jongeman die zit te eten. Hij is Nederlander en vertelt dat hij hier ook voor het WK is. Alleen was zijn doel om zoveel mogelijk speelsteden aan te doen in de 2 weken die hij hier is en dat betekent dat hij 8 vluchten heeft, maar wel van het ene uiterste van het land naar het andere en ook nog eens op tijdstippen zoals midden in de nacht. Hij spreekt geen woord Portugees of Spaans, is zijn Lonely Planet met zijn route thuis vergeten en heeft al de nodige tegenslagen gehad in de afgelopen dagen. Ik ben in elk geval blij te horen dat er mensen zijn die nog een gekker programma hebben dan wij ! We wensen hem veel geluk en vertrekken dan in een rotvaart naar ons ophaalpunt.
Dat ligt gelukkig op een halve kilometer van de lodge en we komen er precies om half 3 aan, het moment dat we vanaf daar zouden vertrekken (gevraagd werd om er om 2 uur te zijn). We worden vriendelijk onthaald door Diego, de chauffeur en Santiago, onze gids voor de komende dagen. We verontschuldigen ons voor de vertraging, maar ze vinden het niet erg. Ze hadden nog wat extra marge ingecalculeerd.
Vanaf Puerto Iguazu is het nog een 2,5 uur rijden tot Yacutinga. Het is een privaat reservaat dat als doel heeft bij te dragen aan het ecologische behoud van dit gebied. We maken kennis met de 5 andere gasten : Sonja, een van origine Argentijnse vrouw die ondertussen al 30 jaar in Italië woont, een echtpaar uit Frankrijk en een Braziliaans-Spaans koppel. Leuk deze mix van culturen !
De 55 km lange reis naar Yacutinga verloopt vlot. Santiago vertelt veel over het land, de streek en de achtergrond van de lokale bevolking. Aangezien de meerderheid Spaans spreekt, wordt het een beetje een Spaans onderonsje, maar Santiago doet erg zijn best om alles in het Engels te vertalen. We rijden bijna constant parallel aan de Iguazu rivier, komen door het provinciale park, Uruguaí, en het nabijgelegen dorpje Andrecito en de laatste 10 kilometer rijden we door het private reservaat van Yacutinga, waar de wegen zwaar geleden hebben onder de regenval, zwaar onder water staan, onder het bruine slijk zitten en heel der gedeelten weggeslagen zijn.
Aangekomen aan de lodge worden we overweldigd door de schoonheid van deze plek : de lodge is volledig opgetrokken in materialen uit de natuur en ligt te midden van het regenwoud. Buiten ons 7 zijn er geen andere gasten en de stilte overtreft alle verwachtingen. Je zou hier haast beschaamd zijn om geluid te maken. We worden verwelkomd met een drankje en een hapje door Hector en Santiago legt ons uit hoe het hier werkt en hoe het programma van vandaag er verder zal uitzien.
En zo worden we naar onze kamer begeleid, een stijlvol optrekje dat helemaal opgaat in het woud en waar alles draait om duurzaamheid. Zo staat er een speciale zeep die afbreekbaar is en doe je je vuilnis in papieren zakjes. Het enige nadeel is dat het er enorm vochtig en klammig is, de spiegel is helemaal beslagen met condens, maar de houtkachel is alvast aangestoken en binnen een paar uur moet het meeste vocht weg zijn.
Een half uur later worden we weer door Santiago opgewacht voor een presentatie over Yacutinga en wat dit project betekent voor de omgeving. We blijken de eerste gasten te zijn na de sluiting van de lodge afgelopen maand. Helaas ziet ons programma er iets anders uit dan voorzien : door de zware regenval en de overstromingen van de afgelopen tijd (de ergste in de afgelopen 30 jaar) staat het waterpeil nog steeds te hoog en is het niet verantwoord om te gaan kayaken. Spijtig !
Na de presentatie hebben we nog even wat tijd om ons op te frissen voor we om 8 uur aan het diner verwacht worden. We worden getrakteerd op een heerlijk gastronomisch 3 gangen diner, met veel groenten en fruit uit de omgeving. Wat een verwennerij !
Terug op de kamer gekomen is het lekker warm gestookt. Het duurt niet lang voor we erin liggen en in dromenland zijn. We horen de apen nog op ons dak en in de verte de nachtelijke geluiden van het regenwoud maar verder is het muisstil. Wat een geweldige ervaring is dit !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
