Ploeteren in de modder van het tropisch regenwoud

Maandag 16 juni, Yacutinga eco-reservaat, droog, half bewolkt en zonnig bij 25 graden.

We worden gewekt om 7 uur na een deugddoende nachtrust. De afgelopen uren heeft het nog flink geregend, maar nu lijkt het te zijn opgehouden. Als we de gordijnen openen, kijken we recht in het groen van het regenwoud. Het is een voorrecht om zo te ontwaken ! We genieten van een licht ontbijtje en ook hier is het vooral zoet wat de klok slaat. Vanuit de ontbijtruimte hebben we uitzicht op het woud en worden we nog even getrakteerd op het spel van een paar apen die hoog in de bomen hun weg slingeren.

Gewapend met muggenolie, fototoestel en verrekijker, lange broek en shirt en stevige wandelschoenen, staan we om half 9 vertrekkensklaar voor een tocht van 2,5 uur door het woud. Al snel zitten onze schoenen onder het bruine slijk, maar ook dat went snel. Santiago leidt ons door het park en vertelt ons over de fauna en de flora. De Spaanse gast weet ook veel van de natuur en vult het verhaal van Santiago mooi aan. Het is een geweldige ervaring om hier in de stilte van dit woud rond te lopen en de natuur helemaal in je op te nemen. In het begin hoorde je nog veel leven om je heen, de vogels, de apen die hoog in de bomen slingeren, maar hoe dichter tegen de middag, hoe meer de geluiden uitsterven. Ook hier genieten ze blijkbaar van een siësta. De paden zijn erg modderig en op sommige plekken moeten we langs de takken van de struiken klauteren om met droge voeten een paar meter overstroomde weg te overbruggen. Al snel zitten onze schoenen onder het bruine slijk, maar dat nemen we maar even op de koop toe. De modder heeft trouwens wel zijn voordelen : her en der treffen we namelijk duidelijke sporen van dieren die ons voorgingen en de afdrukken ervan zijn duidelijk afgetekend in de modder.

Na deze mooie ochtendwandeling komen we terug aan de lodge en hebben nog een uurtje de tijd voor de lunch om wat te genieten van het zonnetje dat ondertussen uitbundig door de bladeren priemt. Ik vind een zonovergoten plekje aan het zwembad, alleen moet je je hier iets anders bij voorstellen dan de meeste andere plekjes langs een zwembad. Ten eerste is het zwembad nog gevuld met het troebele regenwater uit de omgeving en ten tweede zijn er geen ligbedjes, maar wat opgestapelde stenen waarvan de platste dienst kan doen als stoel. Met de regen van de afgelopen dagen ben ik echter al lang blij met het zonnetje op mijn bolletje en ook de vieze beesten die hier wel eens zouden kunnen kruipen, blijven weg, dus mij hoor je niet klagen.

Om half 3 worden we weer aan de bar opgewacht voor een korte wandeling naar de rivier. We worden vergezeld door Jacaruí, een bewoner van het aangrenzende Guaraní dorp. Hij vertelt ons wat meer over hoe de lokale bevolking hier leeft. Aan de rivier aangekomen zien we met onze eigen ogen welke schade is aangericht door het water dat buiten haar oevers is getreden : omgevallen bomen, weggeslagen bruggen over de rivier en de bladeren van de struiken die bruin gekleurd zijn. Het water heeft hier tot 4 meter hoog gestaan. Het had mooi kayaken geweest hier, maar het zal helaas voor een andere keer zijn.

Teruggekomen aan de lodge, verzamelen we ons aan de vuurkorf in de bar en begint Jacaruí een deegmengsel te bereiden, gevolgd door een demonstratie "mate maken". Mate is het traditionele drankje dat gemaakt wordt van een bepaalde plant, die gedroogd wordt en gemengd met gekookt water. Argentijnen drinken het in een typische beker met pootjes en een metalen rietje. Het heeft iets ritueels, want ze drinken het de ganse dag door en delen het met anderen. Henry vindt het maar een vreemd idee om van hetzelfde rietje te drinken, maar hier lijken ze er niet mee in te zitten.

Plots worden we verrast door een geschreeuw in de verte. Verrukt kijken we mekaar aan : dat is de verrassing die Santiago ons beloofde : de kinderen van de Guaraní komen ons bezoeken. Hij had het nog even spannend gehouden, want hij vertelde dat ze mogelijk niet tot hier konden komen omdat ze aan de andere kant van de rivier wonen en door het waterpeil de rivier niet kunnen oversteken, maar vandaag zijn ze per truck gekomen. Ze zijn ongeveer met z'n 50'en, in de leeftijd van 5 tot 18 en geven een prachtige voorstelling van traditionele zang en dans, onder begeleiding van een man die een soort van gitaar speelt. Op het eind mogen we nog een paar foto's met ze nemen en als ik bij hen ga zitten komen ze rond mij hangen en krijg ik een knuffel. Heerlijk !

Na een klein half uurtje in hun aanwezigheid te hebben doorgebracht, nemen de kinderen afscheid van ons. Op de kamer teruggekomen, zien we dat er iemand onze ramen is komen sluiten en de kachel weer heerlijk opgestookt is. Erg fijn want het is ondertussen weer erg vochtig geworden. Om 8 uur worden we weer verwend met een heerlijk 3 gangen diner en met gevulde magen zijn we om half 10 weer startklaar voor de laatste wandeling van de dag. Het is ondertussen pikdonker geworden en met de zaklampen in de aanslag gaan we op pad. Deze keer hebben we meer geluk en zien we meer dieren dan overdag. Overal zitten er spinnen en we leren ook dat we ze zien als we onze zaklamp tegen ons voorhoofd houden zodat het licht dat op hen reflecteert weer terug wordt gekaatst naar onze ogen. Over het pad ligt ook een enorme naaktslak van wel 25 cm lang en aan de composthoop vliegen tientallen vleermuizen vlak over onze hoofden heen. Een eindje buiten de lodge komen we in het open veld terecht en wacht ons een prachtige, heldere sterrenhemel. Santiago legt ons nog wat uit over de verschillende sterren en dat sommige constellaties alleen in het zuidelijk halfrond, sommige alleen in het noordelijk halfrond en sommige in beide te zien zijn. Weer wat geleerd ! Sonja is op dreef en praat honderduit over haar overtuigingen. Ze is lid van een spiritueel-culturele beweging en steekt haar overtuigingen niet onder stoelen of banken. Zelf wijdt ze haar openheid aan het feit dat ze een glaasje teveel op heeft, maar wij denken er het onze van, want al heel de reis voert ze het hoogste woord.

Om een uur of 11 komen we terug aan de lodge. We gaan nog even een kijkje nemen bij de "insektenshow", een ludieke opstelling van een wit doek met daarachter een sterke lamp en een vergrootglas, waarmee je de neergestreken vlinders en insekten van nabij kan observeren. Grappig gevonden ! Niet lang daarna zoeken we ons bedje op en vallen in een diepe slaap. Het was een lange, actieve, maar fantastische dag in de natuur !