Van steile canyons naar kletterende watervallen
Door: Siegrun
Blijf op de hoogte en volg Henry en Siegrun
19 Juni 2014 | Brazilië, Cambará do Sul
We worden rond een uur of half 10 wakker en genieten nog even van de warmte onder ons donzen dekbed. Als we de gordijnen openen, worden we overweldigd door het fantastische uitzicht op de bergen en de prachtige tuin van onze lodge. We kijken uit op een klein meertje en verderop zien we de weg de bergen in kronkelen. De eerste mountainbikers zijn al op pad. Een kwartiertje later wordt er inderdaad op onze deur geklopt en wordt ons ontbijt aangevuld met verse koffie, broodjes en een lekker vers omeletje. Wat een verwennerij ! We nemen een uitgebreid ontbijtje en kijken onze ogen uit op de omgeving. We nemen alvast een eerste duik in ons massagebad en zo staan we tegen een uur of 1 buiten. Nog even onze tuin verkennen en dan gaan we op pad.
In Cambara do Sul gaan we bij het toeristisch bureau informeren naar de uitstappen naar de 2 canyons. Ook hier spreken ze geen Engels. Met handen en voeten krijgen we een globaal idee van wat de mogelijkheden zijn. Ik heb soms geen idee waar ik "ja" tegen zeg, maar " ja zeggen" is soms de beste optie om hier verder te komen. Een onverhard pad van 18 kilometer brengt ons naar de ingang van de Itaimbezinho canyon. 2 mannen wachten ons op en 1 van hen blijkt Nederlandse ouders te hebben en ook een paar jaar in Oosterbeek te hebben gewoond. We maken kennis met Willem Kempers. Wat grappig ! Hij is hier om de toeristen verder te helpen en wij zijn blij dat hij ons ook eens op een begrijpelijke manier kan uitleggen wat hier allemaal te zien is. Willem legt ons uit dat we de tijd hebben om 2 trails te lopen, 1 naar de canyon, die is 3 kilometer heen en 3 terug en een ander naar een waterval, die 1,5 km enkele reis is.
Het is 2 uur als we op pad gaan en we genieten van de ons omringende natuur. Er lopen wel veel Brazilianen met ons mee, want het blijkt ook een religieuze feestdag te zijn en de Brazilianen trekken er met dit mooie weer massaal op uit. Aan de canyon aangekomen worden we overweldigd door het uitzicht in de 800 meter diepe kloof. Verderop lijkt de aarde ook uit mekaar gespleten te zijn en kijken we door een opening in het gebergte. Een waterval klettert in de verte naar beneden. Er cirkelen een paar mooie gieren boven de kloof, even later gevolgd door wat paragliders. Wat moet het mooi zijn om hierboven in de lucht te zweven ! De gieren zijn hier blijkbaar gewend aan de bezoekers want ze laten mij even later met gemak tot vlakbij hen komen om een close-up te maken. Dat levert een paar mooie plaatjes op !
Om 5 uur zijn we terug aan het bezoekerscentrum en nemen we nog even het pad naar de waterval. Het uitzicht daar is ook zeer de moeite waard ! Het is echter aanschuiven om een foto te kunnen maken. Om half 6 staan we terug bij de parking en komen we Willem weer tegen, wiens werkdag erop zit voor vandaag. We wisselen nog even onze ervaringen uit en we krijgen nog een tip voor een goed restaurantje in de buurt. hij zwaait ons uit "tot morgen". Morgen gaat hij immers bij de andere canyon, de Fortaleza canyon, werken. Leuk! We pikken nog even de zonsondergang mee achter de typische bomen van hier en onder een heldere sterrenhemel, rijden we naar het restaurant.
Daar worden we onthaald door een paar vriendelijke obers die ons in gebroken Engels uitleggen hoe het hier werkt. Het is er niet erg warm, maar er is nog net een tafeltje aan het haardvuur, dus we warmen al snel op. Het eten is in buffetvorm, ze noemen het Italiaanse stijl en je kan kiezen tussen kip of vis, die ze vervolgens a volonté op je eigen bakplaatje komen leggen. We bestellen een lekker flesje rode, zoete wijn en doen ons tegoed aan soep, een voorgerechtje van 2 soorten kazen die in de oven gebakken zijn en het saladebuffet, waar de sla nog als grote bladeren in de schalen ligt. De eigenaar van het restaurant loopt mee in de bediening en komt af en toe een praatje met ons maken. Met hem is het in het Spaans te doen. Zijn zoontje loopt ook in het restaurant rond en komt zijn papa vertellen wat er allemaal gebeurt. Slim van deze man ! Wat later treffen we een ander Nederlands stel, afkomstig uit Apeldoorn, die ook voor het WK aan het rondreizen zijn. Rokus en Danielle zijn hier net aangekomen en na het eten, drinken we samen nog even koffie en maken nog een gezellig praatje. Ook zij hadden ingetekend voor de wedstrijden tot de finale, maar die tickets hebben zij niet toegewezen gekregen. Blijkbaar zijn er dus toch meer aanvragen geweest dan beschikbare tickets en hebben wij dus nog veel geluk gehad.
Na een lekker diner en een gezellige avond vertrekken we weer huiswaarts waar ik een welverdiend badje neem en eindelijk eens goed mijn haar kan wassen. En zo sluiten we de dag af en genieten we van een heerlijke nacht in dromenland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley