Oog in oog met kaaimannen en alligators
Door: Siegrun
Blijf op de hoogte en volg Henry en Siegrun
25 Juni 2014 | Brazilië, Corumbá
Woensdag 25 juni, verblijf in Passo do Lontra, Pantanal Zuid, blauwe lucht en zonnig bij 30 graden
Het is weer vroeg dag en we worden gewekt door de geluiden van vogels en apen die hier in de dichtbegroeide natuur om ons optrekje huis houden. Vanuit ons raam kijken we uit op het moeras met daarachter de rivier waarvan het water tot haar oevers hoog staat. Van ver lijkt het of er krokodillen in drijven, maar als we beter kijken zien we dat het trossen planten zijn die van de oever zijn losgekomen en meedrijven op de stroom van de rivier.
We stellen het met een lauwe douche en een vluchtig ontbijtje en om 8 uur worden we opgewacht door Paulo voor een boottocht op de rivier. We worden vergezeld door drie Chinezen die hier al een paar dagen hebben doorgebracht. Ze vertellen over alle dieren die ze gezien hebben en dat klinkt veelbelovend.
We maken een tocht van bijna 3 uur over de rivier en zien vanuit onze boot allerlei mooie vogels over vliegen en hoog in de bomen de omgeving overschouwen. Langs de oever groeien bosjes vetplanten waartussen mooie paarse bloemen groeien. Hier en daar zie je er mooie watervogels, soms zelfs van een enkele van wel een meter groot. Het is lekker weer en we genieten van het zonnetje op onze huid en de natuur om ons heen. Paulo vertelt ons over de Pantanal en wat hij allemaal gespot heeft met andere toeristen. We passeren een huisje op het water waar - zo vertelt Paulo - een koppeltje woont die zich bezighouden met locale landbouw en waar je als toerist ook kan overnachten. Ze bieden hun optrekje aan passanten aan en je kan geven wat je wil. De man is net bezig zijn tuin te harken en hij zwaait vriendelijk naar ons. Stilaan passeren we meer en meer bootjes van andere toeristen, vaak Brazilianen zelf. We passeren een boot waarop 3 mannen aan het vissen zijn en waarvan er ėėn net een grote catfish aan de haak heeft geslagen. Op de oever zien we ook onze eerste krokodil liggen en daarnaast een capibara die zich verdekt opstelt.
Terug aan de lodge kunnen we gelijk aan de lunch aanschuiven. Het is heerlijk weer en we profiteren ervan om buiten op een bankje te eten. Plots worden we geroepen door een gids die hier een ander stel begeleidt. Hij heeft een leguaan in de boom gespot en wil ons die tonen. In een boom op 10 meter afstand van ons ligt inderdaad een mooie groene leguaan te pitten. Hij heeft van die stekels over de ganse lengte van zijn rug lopen. De gids vertelt ons dat hij wel een meter lang is, hij heeft hem namelijk vanmorgen op de grond zien lopen en heeft er een filmpje van gemaakt. Bijzonder om te zien hoe hij zich voortbeweegt.
We maken nog een wandeling over de houten wandelpaden rondom de lodge en aan de parking treffen we een handjevol capibara's die op hun gemakje aan het grazen zijn. We nemen wat foto's, maar riskeren maar niet te dichtbij te gaan. We weten immers niet of ze bijten als ze zich bedreigd voelen.
Om half drie wacht Paulo ons weer op voor een kanotocht op de rivier. Deze keer worden we vergezeld door Hanna uit Spanje en Kevin uit Ierland. Het lijkt een nog-net-niet of anders pril stel. De bedoeling is dat we een paar kilometer stroomafwaarts peddelen en daarbij zoveel mogelijk gebruik maken van de stroming. Henry zit achter en is daarmee de kapitein. De kano loopt naar beneden toe in een punt, waardoor hij erg wankel is. Stil blijven zitten dus is de boodschap en goed je balans houden. We kanoën zoveel mogelijk langs de kant om krokodillen te spotten, maar helaas lijken ze allemaal elders hun siësta te houden. Na anderhalf uurtje peddelen, stelt Paulo voor onze armspieren wat te trainen en stroomopwaarts te varen. Dat valt niet mee. Als je naar de kant kijkt, wordt je redelijk ontmoedigd want je lijkt geen kanolengte vooruit te komen. Enfin, we houden het een kwartiertje vol en houden het dan voor gezien. Ook Hanna en Kevin, die voorop gingen, stoppen ermee. Paulo bindt de 2 kano's aan zijn motorboot en met zijn allen klimmen we bij hem in de boot. Dat is toch een stuk relaxer.
Terug aan de lodge profiteer ik er nog even van om wat zaken te regelen voor onze gewijzigde reisroute. Om 7 uur is het eten en het restaurant stroomt vol met Brazilianen. Het lijkt een groep mensen die mekaar niet kennen door de manier waarop ze enigszins onwennig naar mekaar zitten te kijken. Ze krijgen een uitgebreide uitleg over de lodge en de activiteiten die ze hier kunnen ondernemen. Paulo komt ons melden dat we vanavond een vrije avond hebben. De nachtwandeling staat voor morgen gepland. Dat komt mooi uit, zo kunnen we een beetje vroeg ons bedje in want morgen wacht ons lange dag en een druk programma.
Het is weer vroeg dag en we worden gewekt door de geluiden van vogels en apen die hier in de dichtbegroeide natuur om ons optrekje huis houden. Vanuit ons raam kijken we uit op het moeras met daarachter de rivier waarvan het water tot haar oevers hoog staat. Van ver lijkt het of er krokodillen in drijven, maar als we beter kijken zien we dat het trossen planten zijn die van de oever zijn losgekomen en meedrijven op de stroom van de rivier.
We stellen het met een lauwe douche en een vluchtig ontbijtje en om 8 uur worden we opgewacht door Paulo voor een boottocht op de rivier. We worden vergezeld door drie Chinezen die hier al een paar dagen hebben doorgebracht. Ze vertellen over alle dieren die ze gezien hebben en dat klinkt veelbelovend.
We maken een tocht van bijna 3 uur over de rivier en zien vanuit onze boot allerlei mooie vogels over vliegen en hoog in de bomen de omgeving overschouwen. Langs de oever groeien bosjes vetplanten waartussen mooie paarse bloemen groeien. Hier en daar zie je er mooie watervogels, soms zelfs van een enkele van wel een meter groot. Het is lekker weer en we genieten van het zonnetje op onze huid en de natuur om ons heen. Paulo vertelt ons over de Pantanal en wat hij allemaal gespot heeft met andere toeristen. We passeren een huisje op het water waar - zo vertelt Paulo - een koppeltje woont die zich bezighouden met locale landbouw en waar je als toerist ook kan overnachten. Ze bieden hun optrekje aan passanten aan en je kan geven wat je wil. De man is net bezig zijn tuin te harken en hij zwaait vriendelijk naar ons. Stilaan passeren we meer en meer bootjes van andere toeristen, vaak Brazilianen zelf. We passeren een boot waarop 3 mannen aan het vissen zijn en waarvan er ėėn net een grote catfish aan de haak heeft geslagen. Op de oever zien we ook onze eerste krokodil liggen en daarnaast een capibara die zich verdekt opstelt.
Terug aan de lodge kunnen we gelijk aan de lunch aanschuiven. Het is heerlijk weer en we profiteren ervan om buiten op een bankje te eten. Plots worden we geroepen door een gids die hier een ander stel begeleidt. Hij heeft een leguaan in de boom gespot en wil ons die tonen. In een boom op 10 meter afstand van ons ligt inderdaad een mooie groene leguaan te pitten. Hij heeft van die stekels over de ganse lengte van zijn rug lopen. De gids vertelt ons dat hij wel een meter lang is, hij heeft hem namelijk vanmorgen op de grond zien lopen en heeft er een filmpje van gemaakt. Bijzonder om te zien hoe hij zich voortbeweegt.
We maken nog een wandeling over de houten wandelpaden rondom de lodge en aan de parking treffen we een handjevol capibara's die op hun gemakje aan het grazen zijn. We nemen wat foto's, maar riskeren maar niet te dichtbij te gaan. We weten immers niet of ze bijten als ze zich bedreigd voelen.
Om half drie wacht Paulo ons weer op voor een kanotocht op de rivier. Deze keer worden we vergezeld door Hanna uit Spanje en Kevin uit Ierland. Het lijkt een nog-net-niet of anders pril stel. De bedoeling is dat we een paar kilometer stroomafwaarts peddelen en daarbij zoveel mogelijk gebruik maken van de stroming. Henry zit achter en is daarmee de kapitein. De kano loopt naar beneden toe in een punt, waardoor hij erg wankel is. Stil blijven zitten dus is de boodschap en goed je balans houden. We kanoën zoveel mogelijk langs de kant om krokodillen te spotten, maar helaas lijken ze allemaal elders hun siësta te houden. Na anderhalf uurtje peddelen, stelt Paulo voor onze armspieren wat te trainen en stroomopwaarts te varen. Dat valt niet mee. Als je naar de kant kijkt, wordt je redelijk ontmoedigd want je lijkt geen kanolengte vooruit te komen. Enfin, we houden het een kwartiertje vol en houden het dan voor gezien. Ook Hanna en Kevin, die voorop gingen, stoppen ermee. Paulo bindt de 2 kano's aan zijn motorboot en met zijn allen klimmen we bij hem in de boot. Dat is toch een stuk relaxer.
Terug aan de lodge profiteer ik er nog even van om wat zaken te regelen voor onze gewijzigde reisroute. Om 7 uur is het eten en het restaurant stroomt vol met Brazilianen. Het lijkt een groep mensen die mekaar niet kennen door de manier waarop ze enigszins onwennig naar mekaar zitten te kijken. Ze krijgen een uitgebreide uitleg over de lodge en de activiteiten die ze hier kunnen ondernemen. Paulo komt ons melden dat we vanavond een vrije avond hebben. De nachtwandeling staat voor morgen gepland. Dat komt mooi uit, zo kunnen we een beetje vroeg ons bedje in want morgen wacht ons lange dag en een druk programma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
