Snorkelen in het aquarium van de Indische Oceaan
Door: Henry en Siegrun
Blijf op de hoogte en volg Henry en Siegrun
23 Juni 2010 | Zuid-Afrika, Pretoria
Woensdag 23 juni 2010 – Bewolkt en zon bij 20 graden
Vandaag heb ik mijn wekker staan om 05.50 uur. Ik wil de zonsopgang boven de oceaan meemaken en vanaf de honeymoon suite, die bovenop de duinen is gelegen, is dat een prima plek. Met mijn dekentje plant ik me neer op de veranda en geniet van het uitzicht over het kustwoud tot aan de oceaan. Helaas laat de zon zich niet zien want het is bewolkt, maar de lucht kleurt mooi oranje-rood.
Tegen half zeven ga ik Henry wekken en maken we ons klaar. We hebben afspraak aan het duikcentrum en ontmoeten daar onze gids, Klaaf. We verzamelen met nog twee andere gasten, Aaron uit de V.S. en Miguel uit Spanje. Zij gaan duiken. We krijgen uitleg over wat ons de komende uren te wachten staat en hijsen ons vervolgens in onze wetsuits. De zee is immers nog vrij koud, zo’n 19 graden, dus die hebben we wel nodig.
Dan vertrekken we richting strand, waar een zodiac op ons ligt te wachten. We gaan eerst met de duikers mee en droppen hen midden op zee. Dan gaan we op zoek naar walvissen, maar helaas slapen ze nog. Rond deze tijd van het jaar trekken ze langs deze kust verder naar het zuiden, maar, vertelt Klaaf, door het vreemde weer van de afgelopen maanden lijkt de natuur een beetje van slag en haar eigen gang te gaan. We gaan nog even checken of alles goed gaat met de duikers, maar er is niets te zien, behalve de oranje boei die eenzaam ligt te dobberen. Als je niet zou weten dat er 19 meter onder dit wateroppervlak drie mensen aan het stoeien zijn met de vissen, zou je niets vermoedend voorbijvaren. Het geeft me een beetje een onheilspellend gevoel. Wat speelt daar nu op de zeebodem af ?
Vervolgens varen we verder naar Island Rock, waar we al snorkelend onze gang mogen gaan. Het is flink werken want er staat een behoorlijke stroming en de golven slaan heftig om ons heen. Toch zien we mooie vissen en het lijkt net of we in een aquarium zwemmen. De grootste vis die we zien is zo’n halve meter groot en heeft prachtige purperen, blauwe en groene kleuren. In het Afrikaans noemen ze hem “Papegaaivis”. Door de hoge golven krijgt Henry een flinke slok water naar binnen en hij proest het uit. Henry snakt naar water om het zout door te spoelen.
Na een klein uurtje snorkelen worden we weer opgepikt door Klaaf die ons terugbrengt naar het strand. Daar staat een rijkelijk ontbijtje op ons te wachten. Terwijl de duikers nog voor een tweede duik de zee op gaan, blijven wij achter op het strand en vermaken ons met het maken van gekke springfoto’s.
Tegen 11 uur zijn we weer voltallig en horen we de verhalen van de duikers aan. Ze hebben een rog gezien van zeker één vierkante meter en een schildpad. Dat moet inderdaad geweldig zijn, maar toch ben ik blij dat ik niet duik. Alle procedures om het duiken heen en de zware spullen die je moet meesjouwen, zijn me net iets teveel gedoe. Ik hoef alleen maar mijn hoofd onder water te steken en zie al zoveel moois, dat ik daarmee al heel tevreden ben.
Aan het kamp aangekomen gaan we het zand en zout water van ons afspoelen in onze buitendouche. In de namiddag gaan we nog genieten van het zonnetje op een ligbedje aan het zwembad en we genieten van een heerlijke lunch met quesadilla’s en tomaten-mozarella salade.
Om half vier worden we opgehaald door onze gids die ons met een landrover naar Lake Sibaya brengt. Het is zo’n drie kwartier rijden en we passeren het dorpje Mabibi, waar ook een school en ziekenhuis is. Iedereen is buiten aan het werk, de kinderen spelen en de jongeren hangen wat rond. We ontmoeten het 2,5 jarige dochtertje van onze gids die met mama onderweg is naar huis. Ze lijken wat verlegen en lopen snel door.
Bij het enorme meer aangekomen, zien we nijlpaarden in het water liggen en twee krokodillen op de rand van de oever. We mogen uit voorzorg niet te dichtbij komen, dus we doen het dan maar met de verrekijker. We zien de zon ondergaan en keren daarna terug naar de lodge.
Daar aangekomen bespreken we bij een borreltje onze plannen voor de terugreis naar Johannesburg met Garret. Hij legt ons de weg uit die we het best kunnen volgen en waar we het minst last hebben van die ellendige wegwerkzaamheden.
We frissen ons nog even op en schuiven dan aan aan het diner. Net als de vorige avond is het weer overheerlijk en ik neem lamsvlees met aardappelpuree.
Na het eten gaan we nog naar de wedstrijd Ghana – Duitsland kijken. Na afloop gaan we inpakken en duiken dan snel ons bedje in, want morgen moeten we fit zijn voor een lange reisdag terug naar Johannesburg.
Vandaag heb ik mijn wekker staan om 05.50 uur. Ik wil de zonsopgang boven de oceaan meemaken en vanaf de honeymoon suite, die bovenop de duinen is gelegen, is dat een prima plek. Met mijn dekentje plant ik me neer op de veranda en geniet van het uitzicht over het kustwoud tot aan de oceaan. Helaas laat de zon zich niet zien want het is bewolkt, maar de lucht kleurt mooi oranje-rood.
Tegen half zeven ga ik Henry wekken en maken we ons klaar. We hebben afspraak aan het duikcentrum en ontmoeten daar onze gids, Klaaf. We verzamelen met nog twee andere gasten, Aaron uit de V.S. en Miguel uit Spanje. Zij gaan duiken. We krijgen uitleg over wat ons de komende uren te wachten staat en hijsen ons vervolgens in onze wetsuits. De zee is immers nog vrij koud, zo’n 19 graden, dus die hebben we wel nodig.
Dan vertrekken we richting strand, waar een zodiac op ons ligt te wachten. We gaan eerst met de duikers mee en droppen hen midden op zee. Dan gaan we op zoek naar walvissen, maar helaas slapen ze nog. Rond deze tijd van het jaar trekken ze langs deze kust verder naar het zuiden, maar, vertelt Klaaf, door het vreemde weer van de afgelopen maanden lijkt de natuur een beetje van slag en haar eigen gang te gaan. We gaan nog even checken of alles goed gaat met de duikers, maar er is niets te zien, behalve de oranje boei die eenzaam ligt te dobberen. Als je niet zou weten dat er 19 meter onder dit wateroppervlak drie mensen aan het stoeien zijn met de vissen, zou je niets vermoedend voorbijvaren. Het geeft me een beetje een onheilspellend gevoel. Wat speelt daar nu op de zeebodem af ?
Vervolgens varen we verder naar Island Rock, waar we al snorkelend onze gang mogen gaan. Het is flink werken want er staat een behoorlijke stroming en de golven slaan heftig om ons heen. Toch zien we mooie vissen en het lijkt net of we in een aquarium zwemmen. De grootste vis die we zien is zo’n halve meter groot en heeft prachtige purperen, blauwe en groene kleuren. In het Afrikaans noemen ze hem “Papegaaivis”. Door de hoge golven krijgt Henry een flinke slok water naar binnen en hij proest het uit. Henry snakt naar water om het zout door te spoelen.
Na een klein uurtje snorkelen worden we weer opgepikt door Klaaf die ons terugbrengt naar het strand. Daar staat een rijkelijk ontbijtje op ons te wachten. Terwijl de duikers nog voor een tweede duik de zee op gaan, blijven wij achter op het strand en vermaken ons met het maken van gekke springfoto’s.
Tegen 11 uur zijn we weer voltallig en horen we de verhalen van de duikers aan. Ze hebben een rog gezien van zeker één vierkante meter en een schildpad. Dat moet inderdaad geweldig zijn, maar toch ben ik blij dat ik niet duik. Alle procedures om het duiken heen en de zware spullen die je moet meesjouwen, zijn me net iets teveel gedoe. Ik hoef alleen maar mijn hoofd onder water te steken en zie al zoveel moois, dat ik daarmee al heel tevreden ben.
Aan het kamp aangekomen gaan we het zand en zout water van ons afspoelen in onze buitendouche. In de namiddag gaan we nog genieten van het zonnetje op een ligbedje aan het zwembad en we genieten van een heerlijke lunch met quesadilla’s en tomaten-mozarella salade.
Om half vier worden we opgehaald door onze gids die ons met een landrover naar Lake Sibaya brengt. Het is zo’n drie kwartier rijden en we passeren het dorpje Mabibi, waar ook een school en ziekenhuis is. Iedereen is buiten aan het werk, de kinderen spelen en de jongeren hangen wat rond. We ontmoeten het 2,5 jarige dochtertje van onze gids die met mama onderweg is naar huis. Ze lijken wat verlegen en lopen snel door.
Bij het enorme meer aangekomen, zien we nijlpaarden in het water liggen en twee krokodillen op de rand van de oever. We mogen uit voorzorg niet te dichtbij komen, dus we doen het dan maar met de verrekijker. We zien de zon ondergaan en keren daarna terug naar de lodge.
Daar aangekomen bespreken we bij een borreltje onze plannen voor de terugreis naar Johannesburg met Garret. Hij legt ons de weg uit die we het best kunnen volgen en waar we het minst last hebben van die ellendige wegwerkzaamheden.
We frissen ons nog even op en schuiven dan aan aan het diner. Net als de vorige avond is het weer overheerlijk en ik neem lamsvlees met aardappelpuree.
Na het eten gaan we nog naar de wedstrijd Ghana – Duitsland kijken. Na afloop gaan we inpakken en duiken dan snel ons bedje in, want morgen moeten we fit zijn voor een lange reisdag terug naar Johannesburg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
