Op verkenning bij de eeuwenoude Tswaing Krater
Door: Henry en Siegrun
Blijf op de hoogte en volg Henry en Siegrun
25 Juni 2010 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Vrijdag 25 juni 2010 – Zonnig en een blauwe lucht bij 20 graden.
De wekker gaat om 8.45 uur, vandaag kunnen we eens lekker uitslapen want we hoeven pas om 11 uur uit te checken. We nemen een uitgebreid ontbijt en gaan vervolgens onze spullen pakken en uitchecken.
Tegen half twaalf vertrekken we naar de Tswaing Crater, die zestien kilometer verderop ligt. Het heeft nogal wat voeten in de aarde voor we de juiste ingang en wandeling ernaartoe hebben gevonden en wederom zijn we nagenoeg de enige bezoekers.
De route leidt ons tot bovenaan de rand van de krater. Zo’n 50 meter lager ligt het meer in het centrum dat zo’n 60 meter doorsnee heeft. De route daalt verder af tot aan het meer en zo wandelen we helemaal om het meer heen. Her en der zijn stukken aarde aan het branden en stijgt er rook op. We hebben geen idee wat daarvan de bedoeling is. Op de route worden punten aangeduid met uitleg over de vroegere zout- en sodawinning uit de krater. De route is niet erg lang, zo’n 7 kilometer en tegen half drie zijn we weer aan de auto.
We vertrekken richting Jo’burg Airport en gaan halverwege op zoek naar een winkelcentrum om nog wat inkopen te doen. We treffen een enorm shopping centre aan, waar we wel tweeënhalf uur zoet zijn en dan hebben we nog maar één vleugel gezien. We kopen souvenirs en voor onszelf kopen we de CD van de muziek van het WK, die we hier elke dag op de radio hoorden. Dat zal de herinnering aan deze bijzondere reis zeker levendig houden.
Om 18 uur eten we nog snel een wrap en vertrekken vervolgens naar de luchthaven. Op de ring rond Jo’burg rijdt het gelukkig lekker door, dat treft voor een vrijdagavond ! Om 19 uur komen we aan op de luchthaven en leveren we onze auto in. Dat gaat heel vlot, we hoeven helemaal geen papierwerk in te vullen, alleen onze sleutel inleveren en klaar is Kees. Het meeste werk hebben we nog met het herschikken van al onze bagage, want gedurende de afgelopen drie weken hebben we nogal wat rotzooi verzameld in ons karretje en we bleven maar tasjes tegenkomen ;-)
Op de kilometerteller staat 21.450 kilometer. We hebben dus welgeteld 3.615 kilometer gereden.
Bij de incheckbalie staat al een lange rij te wachten, maar er zijn genoeg loketten open, dus het stroomt goed door. We mogen elk 32 kilo aan bagage mee terugnemen. Dat treft, want sinds de heenreis zijn er toch weer wat kilootjes extra aan blijven plakken ;-) Ook de passage bij de handbagage gaat vlot en tegen 21 uur stappen we het vliegtuig in, dat stipt op tijd (21.45 uur) vertrekt. We krijgen nog een warme maaltijd (we hebben de keuze tussen droge kip of droge vis) en tegen middernacht zetten we onze stoel een standje of twee naar achteren en gaan we de nacht in.
De nacht is kort en tegen half vijf worden we alweer gewekt voor een ontbijt. Zo landen we om 6 uur op Caïro International Airport, waar ons een wachttijd van vier uur wacht. Henry en ik vinden een plekje aan de bar, waar we de wedstrijden van de vorige dag kunnen kijken.
Vanaf 9 uur verzamelen we weer aan de gate van het vliegtuig met alle andere Nederlanders die van hun vakantie terugkeren naar Amsterdam. Met een twintigtal minuten vertraging (voor ons vertrekken nog een drietal vliegtuigen vanaf dezelfde startbaan, dus daar moeten we rustig op wachten) stijgen we weer op voor de vlucht over het Europese vasteland via Griekenland, Oostenrijk en Duitsland richting Amsterdam.
Tegen 15 uur landen we netjes op Schiphol, waar ons een lekker zomertemperatuurtje van 25 graden wacht. Even de bagage ophalen en met al onze pakken begeven we ons richting het spoor voor de trein naar Den Bosch. Helaas dondert er onderweg nog een tas met souvenirs op de grond en valt een schaaltje van het servies dat we voor Harry en Joke kochten in duizend stukjes. Zonde, maar als troost houden we het maar op “scherven brengen geluk” …
Tegen 17 uur komen we aan in Den Bosch, waar we worden opgewacht door papa Harry en de meiden. Het is een blij weerzien en we praten honderduit over al het moois dat we tegengekomen zijn. In kilometers ligt Zuid Afrika alweer ver van ons vandaan, maar in ons hart hebben we dit land een bijzonder plekje gegeven en de herinneringen aan deze bijzondere reis, zullen ons nog lang laten nagenieten. “Komen jullie nog eens terug ?” vroegen ze ons wel eens … “Who knows … maar in gedachten blijven we zeker bij jullie !!!”
De wekker gaat om 8.45 uur, vandaag kunnen we eens lekker uitslapen want we hoeven pas om 11 uur uit te checken. We nemen een uitgebreid ontbijt en gaan vervolgens onze spullen pakken en uitchecken.
Tegen half twaalf vertrekken we naar de Tswaing Crater, die zestien kilometer verderop ligt. Het heeft nogal wat voeten in de aarde voor we de juiste ingang en wandeling ernaartoe hebben gevonden en wederom zijn we nagenoeg de enige bezoekers.
De route leidt ons tot bovenaan de rand van de krater. Zo’n 50 meter lager ligt het meer in het centrum dat zo’n 60 meter doorsnee heeft. De route daalt verder af tot aan het meer en zo wandelen we helemaal om het meer heen. Her en der zijn stukken aarde aan het branden en stijgt er rook op. We hebben geen idee wat daarvan de bedoeling is. Op de route worden punten aangeduid met uitleg over de vroegere zout- en sodawinning uit de krater. De route is niet erg lang, zo’n 7 kilometer en tegen half drie zijn we weer aan de auto.
We vertrekken richting Jo’burg Airport en gaan halverwege op zoek naar een winkelcentrum om nog wat inkopen te doen. We treffen een enorm shopping centre aan, waar we wel tweeënhalf uur zoet zijn en dan hebben we nog maar één vleugel gezien. We kopen souvenirs en voor onszelf kopen we de CD van de muziek van het WK, die we hier elke dag op de radio hoorden. Dat zal de herinnering aan deze bijzondere reis zeker levendig houden.
Om 18 uur eten we nog snel een wrap en vertrekken vervolgens naar de luchthaven. Op de ring rond Jo’burg rijdt het gelukkig lekker door, dat treft voor een vrijdagavond ! Om 19 uur komen we aan op de luchthaven en leveren we onze auto in. Dat gaat heel vlot, we hoeven helemaal geen papierwerk in te vullen, alleen onze sleutel inleveren en klaar is Kees. Het meeste werk hebben we nog met het herschikken van al onze bagage, want gedurende de afgelopen drie weken hebben we nogal wat rotzooi verzameld in ons karretje en we bleven maar tasjes tegenkomen ;-)
Op de kilometerteller staat 21.450 kilometer. We hebben dus welgeteld 3.615 kilometer gereden.
Bij de incheckbalie staat al een lange rij te wachten, maar er zijn genoeg loketten open, dus het stroomt goed door. We mogen elk 32 kilo aan bagage mee terugnemen. Dat treft, want sinds de heenreis zijn er toch weer wat kilootjes extra aan blijven plakken ;-) Ook de passage bij de handbagage gaat vlot en tegen 21 uur stappen we het vliegtuig in, dat stipt op tijd (21.45 uur) vertrekt. We krijgen nog een warme maaltijd (we hebben de keuze tussen droge kip of droge vis) en tegen middernacht zetten we onze stoel een standje of twee naar achteren en gaan we de nacht in.
De nacht is kort en tegen half vijf worden we alweer gewekt voor een ontbijt. Zo landen we om 6 uur op Caïro International Airport, waar ons een wachttijd van vier uur wacht. Henry en ik vinden een plekje aan de bar, waar we de wedstrijden van de vorige dag kunnen kijken.
Vanaf 9 uur verzamelen we weer aan de gate van het vliegtuig met alle andere Nederlanders die van hun vakantie terugkeren naar Amsterdam. Met een twintigtal minuten vertraging (voor ons vertrekken nog een drietal vliegtuigen vanaf dezelfde startbaan, dus daar moeten we rustig op wachten) stijgen we weer op voor de vlucht over het Europese vasteland via Griekenland, Oostenrijk en Duitsland richting Amsterdam.
Tegen 15 uur landen we netjes op Schiphol, waar ons een lekker zomertemperatuurtje van 25 graden wacht. Even de bagage ophalen en met al onze pakken begeven we ons richting het spoor voor de trein naar Den Bosch. Helaas dondert er onderweg nog een tas met souvenirs op de grond en valt een schaaltje van het servies dat we voor Harry en Joke kochten in duizend stukjes. Zonde, maar als troost houden we het maar op “scherven brengen geluk” …
Tegen 17 uur komen we aan in Den Bosch, waar we worden opgewacht door papa Harry en de meiden. Het is een blij weerzien en we praten honderduit over al het moois dat we tegengekomen zijn. In kilometers ligt Zuid Afrika alweer ver van ons vandaan, maar in ons hart hebben we dit land een bijzonder plekje gegeven en de herinneringen aan deze bijzondere reis, zullen ons nog lang laten nagenieten. “Komen jullie nog eens terug ?” vroegen ze ons wel eens … “Who knows … maar in gedachten blijven we zeker bij jullie !!!”
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
