Flinke hike stroomopwaarts in de Magoebaskloof
Door: Henry en Siegrun
Blijf op de hoogte en volg Henry en Siegrun
08 Juni 2010 | Zuid-Afrika, Tzaneen
Dinsdag 8 juni 2010 – Zonnig bij 20 graden.
Tegen mijn natuur in, ben ik al vroeg en voor de wekker wakker. Om 7 uur ga ik eruit en profiteer ik van het ochtendgloren om alvast wat mooie foto’s van de tuin te maken en te genieten van de rust en de tokkende kippen. Even daarna is ook Henry wakker en op en begeven we ons richting de lodge, waar we op het terras ontvangen worden voor het ontbijt. We worden verwend met een luxe ontbijtje : yoghurt met muesli en honing, eieren op welke manier je ook maar wil, lekker fruit en heerlijk warme croissants. Er loopt wel 7 man personeel rond, allen komen ze zich aan ons voorstellen.
Om 10 uur gaan we op pad en vertrekken richting de Magoebaskloof om er de Debengeni watervallen te gaan bezoeken en de hiking trail door de kloof te lopen. Tzaneen is de regio van de theeplantages en we passeren er een aantal. De planten zijn ver uitgeschoten door de overvloedige regen in de afgelopen periode. Als je het niet zou weten zou je nooit denken dat ze hier thee van maken. Vanaf de hoofdweg is het even zoeken voor we de zijweg naar de watervallen hebben gevonden, maar alleen al op de hoofdweg R71 is het prachtig rijden en klim je geleidelijk aan omhoog met prachtige vergezichten als beloning.
Aan de watervallen aangekomen, zijn we de enige bezoekers die dag. Eerst lopen we naar de watervallen en volgen daar eventjes het pad. De watervallen hebben een verval van zo'n 30 meter en eromheen groeit heel wat moois en zijn leuke bruggetjes gemaakt. Daarna rijden we verder op de onverharde weg tot we aan de De Hoek Hut aankomen. Dit is één van de vijf hutten waarlangs een vijfdaagse trail loopt en waarin je kan overnachten. We besluiten de Dokolewa Pools Trail te lopen en zo volgen we in feite de rivier stroomopwaarts, die we zo nu en dan oversteken via gammele bruggetjes. De wandeling staat goed bewegwijzerd waardoor we het pad, dat vaak door groen overgroeid is, toch goed kunnen volgen.
Al snel komen we aan de Dokolewa Pools Hut. De deur staat open en we nemen even een kijkje binnen. Er staan stapelbedden en er is een douche en een WC. Je zou er zo kunnen overnachten, alleen ruikt het er heel muf. Daar bedanken we dus maar voor …
We lopen zo’n twee uur en bij een kleine waterval genieten we van ons lunchpakket, dat de dames in ons hotel met zorg hebben samengesteld. We besluiten dezelfde weg terug te lopen omdat we niet precies weten hoever we nog van het einde van de trail verwijderd zijn. Nergens zijn immers kilometeraanwijzingen te zien en op die manier kan je onverwacht overvallen worden door de avond die invalt. Op de weg terug zien we een aap die wegvlucht. Op een gegeven moment vliegen er ook drie vogels op uit het struikgewas en Henry schrikt zich rot, zo rustig is het hier om ons heen. In onze gids lazen we ook dat de Magoebaskloof de thuisbasis is van het luipaard. Helaas was deze vandaag niet thuis …
Om half 5 komen we terug aan onze auto en rijden we terug naar Tzaneen. We gaan nog even naar de Tzaneen Dam, waar wat mensen over de boulevard struinen bij de ondergaande zon. We nemen nog wat foto’s en gaan dan nog wat boodschapjes doen. Aan de lodge aangekomen, genieten we op onze patio van de Moscadel die Mevrouw Joubert de vorige avond voor ons had klaargezet. Dan maken we ons op voor het restaurant “Yum Yum” dat Estelle ons heeft aangeraden.
Yum Yum is echt een super plek om de avond door te brengen : er werkt hartelijk personeel, er hangt een mediterrane sfeer, elk vertrek is op een bijzondere manier met leuke attributen ingericht en het eten is uitzonderlijk smaakvol. De eigenaar heeft een hoeve waar ze alles op biologische wijze verbouwen en het personeel dat er werkt, werkt ’s avonds in het restaurant waar ze hun producten op het menu hebben staan. Een geweldige formule ! We nemen allebei een heerlijke carpaccio en als hoofdgerecht heeft Henry eend en ik een vispotje. We praten nog na over voetbal met één van de jongens die er werkt. Hij is blij te horen dat Henry coach is want hij speelt zelf fanatiek voetbal en is niet heel tevreden met zijn coach. Hij vraagt Henry honderduit over tips hoe hij als verdediger moet spelen. Een gast in het restaurant vertelt ons dat hij heeft gehoord dat het Nederlands elftal in Phalaborwa logeert. In principe is de verblijfplaats van het team geheim, maar het zou zomaar uitgelekt kunnen zijn. Morgen vertrekken wij ook naar Phalaborwa, dus we zijn wel benieuwd : misschien lopen we onze jongens nog tegen het lijf … We worden nog gelukgewenst door andere gasten met het Nederlands elftal : “Na Zuid Afrika sta ik voor Nederland”, zegt een man glimlachend. Dit is wat reizen in dit land ten tijde van zo’n evenement zo bijzonder maakt : wij ervaren nu al, nog voor het feest is losgebarsten, dat we in alle ontmoetingen een gemeenschappelijk gevoel delen en een onzichtbare band ons met elkaar verbindt.
Na een heerlijke avond, zijn we rond 23 uur thuis. Ik heb wat last van mijn been en Henry denkt dat ik het heb overbelast. Ik hoop maar dat het morgen over is, want we willen toch weer een mooie wandeling gaan maken.
Moe, maar voldaan gaan we slapen. Tot morgen !
Tegen mijn natuur in, ben ik al vroeg en voor de wekker wakker. Om 7 uur ga ik eruit en profiteer ik van het ochtendgloren om alvast wat mooie foto’s van de tuin te maken en te genieten van de rust en de tokkende kippen. Even daarna is ook Henry wakker en op en begeven we ons richting de lodge, waar we op het terras ontvangen worden voor het ontbijt. We worden verwend met een luxe ontbijtje : yoghurt met muesli en honing, eieren op welke manier je ook maar wil, lekker fruit en heerlijk warme croissants. Er loopt wel 7 man personeel rond, allen komen ze zich aan ons voorstellen.
Om 10 uur gaan we op pad en vertrekken richting de Magoebaskloof om er de Debengeni watervallen te gaan bezoeken en de hiking trail door de kloof te lopen. Tzaneen is de regio van de theeplantages en we passeren er een aantal. De planten zijn ver uitgeschoten door de overvloedige regen in de afgelopen periode. Als je het niet zou weten zou je nooit denken dat ze hier thee van maken. Vanaf de hoofdweg is het even zoeken voor we de zijweg naar de watervallen hebben gevonden, maar alleen al op de hoofdweg R71 is het prachtig rijden en klim je geleidelijk aan omhoog met prachtige vergezichten als beloning.
Aan de watervallen aangekomen, zijn we de enige bezoekers die dag. Eerst lopen we naar de watervallen en volgen daar eventjes het pad. De watervallen hebben een verval van zo'n 30 meter en eromheen groeit heel wat moois en zijn leuke bruggetjes gemaakt. Daarna rijden we verder op de onverharde weg tot we aan de De Hoek Hut aankomen. Dit is één van de vijf hutten waarlangs een vijfdaagse trail loopt en waarin je kan overnachten. We besluiten de Dokolewa Pools Trail te lopen en zo volgen we in feite de rivier stroomopwaarts, die we zo nu en dan oversteken via gammele bruggetjes. De wandeling staat goed bewegwijzerd waardoor we het pad, dat vaak door groen overgroeid is, toch goed kunnen volgen.
Al snel komen we aan de Dokolewa Pools Hut. De deur staat open en we nemen even een kijkje binnen. Er staan stapelbedden en er is een douche en een WC. Je zou er zo kunnen overnachten, alleen ruikt het er heel muf. Daar bedanken we dus maar voor …
We lopen zo’n twee uur en bij een kleine waterval genieten we van ons lunchpakket, dat de dames in ons hotel met zorg hebben samengesteld. We besluiten dezelfde weg terug te lopen omdat we niet precies weten hoever we nog van het einde van de trail verwijderd zijn. Nergens zijn immers kilometeraanwijzingen te zien en op die manier kan je onverwacht overvallen worden door de avond die invalt. Op de weg terug zien we een aap die wegvlucht. Op een gegeven moment vliegen er ook drie vogels op uit het struikgewas en Henry schrikt zich rot, zo rustig is het hier om ons heen. In onze gids lazen we ook dat de Magoebaskloof de thuisbasis is van het luipaard. Helaas was deze vandaag niet thuis …
Om half 5 komen we terug aan onze auto en rijden we terug naar Tzaneen. We gaan nog even naar de Tzaneen Dam, waar wat mensen over de boulevard struinen bij de ondergaande zon. We nemen nog wat foto’s en gaan dan nog wat boodschapjes doen. Aan de lodge aangekomen, genieten we op onze patio van de Moscadel die Mevrouw Joubert de vorige avond voor ons had klaargezet. Dan maken we ons op voor het restaurant “Yum Yum” dat Estelle ons heeft aangeraden.
Yum Yum is echt een super plek om de avond door te brengen : er werkt hartelijk personeel, er hangt een mediterrane sfeer, elk vertrek is op een bijzondere manier met leuke attributen ingericht en het eten is uitzonderlijk smaakvol. De eigenaar heeft een hoeve waar ze alles op biologische wijze verbouwen en het personeel dat er werkt, werkt ’s avonds in het restaurant waar ze hun producten op het menu hebben staan. Een geweldige formule ! We nemen allebei een heerlijke carpaccio en als hoofdgerecht heeft Henry eend en ik een vispotje. We praten nog na over voetbal met één van de jongens die er werkt. Hij is blij te horen dat Henry coach is want hij speelt zelf fanatiek voetbal en is niet heel tevreden met zijn coach. Hij vraagt Henry honderduit over tips hoe hij als verdediger moet spelen. Een gast in het restaurant vertelt ons dat hij heeft gehoord dat het Nederlands elftal in Phalaborwa logeert. In principe is de verblijfplaats van het team geheim, maar het zou zomaar uitgelekt kunnen zijn. Morgen vertrekken wij ook naar Phalaborwa, dus we zijn wel benieuwd : misschien lopen we onze jongens nog tegen het lijf … We worden nog gelukgewenst door andere gasten met het Nederlands elftal : “Na Zuid Afrika sta ik voor Nederland”, zegt een man glimlachend. Dit is wat reizen in dit land ten tijde van zo’n evenement zo bijzonder maakt : wij ervaren nu al, nog voor het feest is losgebarsten, dat we in alle ontmoetingen een gemeenschappelijk gevoel delen en een onzichtbare band ons met elkaar verbindt.
Na een heerlijke avond, zijn we rond 23 uur thuis. Ik heb wat last van mijn been en Henry denkt dat ik het heb overbelast. Ik hoop maar dat het morgen over is, want we willen toch weer een mooie wandeling gaan maken.
Moe, maar voldaan gaan we slapen. Tot morgen !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
